Etappe 19: Een monsterlijke afstand (127,3 km)
Door: Remmelos de la Froon
Blijf op de hoogte en volg Jan en Remco
17 Mei 2013 | Frankrijk, Moissac
17 mei 1763: Rocamadour viert haar 750ste pelgrimsjaar. Sir Jancelot en zijn metgezel van koninklijke adel Remmelos namen gezamenlijk in de ochtend enkele spijzen tot zich en konden ook kennismaken met koffie, een warme drank die nog enkel voor de rijksten onder ons gekocht kon worden. Buiten zagen de edelen de laatste nevelwolken in het dal weggebrand worden door de ochtendzon.
De heerschappen voegden hun bagage toe aan hun stalen rossen en gingen verder met hun Camino door Francia naar Santiago de Compostela. Al snel moesten zij enkele beklimmingen overwinnen en namen hun eerste welverdiende onderbreking in Montfaucon.
Voor het eerst in lange tijd konden zij opnieuw in alle rust genieten van koffie. Normaal hoorden zij op de achtergrond de kanonnen bulderen, die zonder problemen naadloos een nieuwe oorlog aankondigde terwijl de vorige nog niet met een vredesverklaring was beëindigd tussen de verschillende Europese volkeren.
Al snel werd hun reis voortgezet naar Cahors (door de Romeinen Divona Cadurcorum genoemd, wat niets meer betekende dan Goddelijke Bronnen). Terwijl onze stalen rossen uitrusten, namen de reizigers rijkelijk belegd brood en een koele drank, die vermoedelijk in de toekomst de universele naam "cola" zal krijgen.
Na deze heugelijke verrijking van onze magen, betraden we al snel de Pont Valentre. Voordat wij deze overstaken, kregen wij van een lokale proletariër een stempel die verklaarde dat wij ons volgende doel hadden bereikt. De Pont Valentre is een brug over de rivier Lot. Onze sympathie gaat uit naar onze broeder, die de bouw van deze brug coördineerde. Hij moest zijn ziel aan de duivel verkopen als de brug klaar was. De laatste steen van de brug heeft hij nooit geplaatst; zo ziet men maar weer. Ook in deze donkere tijden kan de duivel makkelijk misleid worden.
Remmelos en Sir Jancelot reden verder het pelgrimspad af op hun stalen rossen, in de volksmond noemen de slaven van het agrarische land ook het "Parcours de Santos". De route heeft haar naam te danken aan de namen van de stalen rossen, die met weinig problemen het spoor volgen van zandpaden en karrensporen.
Aangekomen in Castelnau-Montratier wilden de heerschappen een nieuwe overnachtingsplaats bezoeken voor weinig duiten en daalders. Een schone deerne van de toeristeninformatie liet een aantal postduiven uitgaan om daar naar op zoek te gaan. Het zeer aangename zonnige weer gaf ons voldoende kracht en na terugkomst van de duiven met een reservering, trokken zij verder naar Moissac.
De herberg had voor ons een ruime slaapkamer met enkele sanitaire voorzieningen, goed genoeg om de pelgrimsbroeders te laten rusten. Als beloning namen zij vele spijzen en alcoholische dranken om deze heugelijke dag te kunnen afsluiten. Hoe zou zo'n dag in de Moderne Tijd verlopen, laten we zeggen 250 jaar later?...
De heerschappen voegden hun bagage toe aan hun stalen rossen en gingen verder met hun Camino door Francia naar Santiago de Compostela. Al snel moesten zij enkele beklimmingen overwinnen en namen hun eerste welverdiende onderbreking in Montfaucon.
Voor het eerst in lange tijd konden zij opnieuw in alle rust genieten van koffie. Normaal hoorden zij op de achtergrond de kanonnen bulderen, die zonder problemen naadloos een nieuwe oorlog aankondigde terwijl de vorige nog niet met een vredesverklaring was beëindigd tussen de verschillende Europese volkeren.
Al snel werd hun reis voortgezet naar Cahors (door de Romeinen Divona Cadurcorum genoemd, wat niets meer betekende dan Goddelijke Bronnen). Terwijl onze stalen rossen uitrusten, namen de reizigers rijkelijk belegd brood en een koele drank, die vermoedelijk in de toekomst de universele naam "cola" zal krijgen.
Na deze heugelijke verrijking van onze magen, betraden we al snel de Pont Valentre. Voordat wij deze overstaken, kregen wij van een lokale proletariër een stempel die verklaarde dat wij ons volgende doel hadden bereikt. De Pont Valentre is een brug over de rivier Lot. Onze sympathie gaat uit naar onze broeder, die de bouw van deze brug coördineerde. Hij moest zijn ziel aan de duivel verkopen als de brug klaar was. De laatste steen van de brug heeft hij nooit geplaatst; zo ziet men maar weer. Ook in deze donkere tijden kan de duivel makkelijk misleid worden.
Remmelos en Sir Jancelot reden verder het pelgrimspad af op hun stalen rossen, in de volksmond noemen de slaven van het agrarische land ook het "Parcours de Santos". De route heeft haar naam te danken aan de namen van de stalen rossen, die met weinig problemen het spoor volgen van zandpaden en karrensporen.
Aangekomen in Castelnau-Montratier wilden de heerschappen een nieuwe overnachtingsplaats bezoeken voor weinig duiten en daalders. Een schone deerne van de toeristeninformatie liet een aantal postduiven uitgaan om daar naar op zoek te gaan. Het zeer aangename zonnige weer gaf ons voldoende kracht en na terugkomst van de duiven met een reservering, trokken zij verder naar Moissac.
De herberg had voor ons een ruime slaapkamer met enkele sanitaire voorzieningen, goed genoeg om de pelgrimsbroeders te laten rusten. Als beloning namen zij vele spijzen en alcoholische dranken om deze heugelijke dag te kunnen afsluiten. Hoe zou zo'n dag in de Moderne Tijd verlopen, laten we zeggen 250 jaar later?...
-
17 Mei 2013 - 22:33
Marty:
Hallo ridders.
Zo 250 jaar later gingen er een vader en zoon ook een pelgimstocht maken en beleefde het zelfde als die 2 van toen,zelfs de namen lijken op die van hen.Zo zie je maar dat alles een keer terug komt, is het niet in de mode dan in de geschiedenis,maar ik vind dat jullie het beter doen.
Geweldig 127 km.fietsen en dan zo'n verhaal nog schrijven,petje af Remco.
Groetjes van jullie schone vrouwe en dikke kus. -
17 Mei 2013 - 22:47
Ria:
Op school had ik niets met geschiedenis maar door jullie ga ik het nog leuk vinden ook.
Jan ik hoop dat je geen koude handen meer heb want jij moet toch weten dat als jij buiten bent je nog altijd je dikke wanten aan moet .Dus waarom heb jij die niet bij je? Ik moet ook nog wel even kwijt dat ik je op dinsdag en donderdag mis want al roep ik JANTJE ik mis je antwoord .Maar heren wat ben ik trots op jullie en wat is het heerlijk jullie verslag te lezen -
17 Mei 2013 - 23:03
Dennis & Natasja:
17 mei 2263: Xjanxus en Xjemxo ontwaken na hun staande REM-slaap uit hun capsules en nemen hun eerste shot energie. De lokale capsulehouder wordt bedankt en enkele weuros worden vanuit de rechterhersenchip van Xjanxus getransporteerd. De mannen stappen in hun travellers en worden vanuit Rocamadour geteletransporteerd naar Moissac. De hele excersitie neemt 12 seconden in beslag. Xjemxo start zijn timeapp om samen met Xjanxus een projectie te bekijken hoe transport een kwart millennium eerder plaatsvond. Aldaar zien zij twee jonge heren zich op basis van louter spierkracht op twee stalen frames met daaronder twee spaakwielen zich den ganse dag voortbewegen om over land de gehele 127km af te leggen. Een prachtig historisch tafereel in het jaar 2013, waar de huidige generatie zich niets meer bij kan voorstellen. Xjanxus en Xjemxo realiseerden zich op dat moment dat het in die tijd helemaal nog zo gek niet was. -
18 Mei 2013 - 07:12
Esther:
De 19e etappe al weer en ik lees nu pas de reisverslagen...jullie zijn goed bezig en maken leuke dingen mee. Leuk om te lezen, zeker dit laatste historische verslag van jullie heldentocht. Bij spir-it gaat alles zijn gangetje dus ik zou nog maar even lekker doorfietsen ;-) Veel plezier nog!! -
18 Mei 2013 - 12:38
Lia En Eddie:
Heren, ik blijf maar in het heden, dat is toch nog ff meer belangrijk dan de verre toekomst of verleden.
Een perfecte scoren en zeker met deze drive is het geen straf om daar te zijn.
Er zijn nog vele historiche plaatsen te gaan, en geniet en verdiep je er in, om nog meer de herrinneren van deze uitzonderlijke tocht.
Ik hoop dat jullie vele plegrims ontmoeten en even zovele gesprekken kunnen voeren , ieder in hun eigen taal.
LET OP het is Morgen Pinksteren.
En een ieder kon worden "verstaan".
Veel sterkte op de komende etape.
Lia en Eddie -
18 Mei 2013 - 12:45
Eddie:
eeen stukje achtergrond geschiedenis( speciaal voor RIA)
614 inwoners + twee pelgrimridders
Rocamadour is een stad in Frankrijk, in het Centraal Massief, departement Lot. De stad is na Lourdes de meest bezochte bedevaartsplaats van Frankrijk.
De stad is gebouwd op een rots midden in de Causse de Gramat, een uitgestrekt kalksteenplateau en onderdeel van de Causses du Quercy. Boven op de rots ligt een burcht. Via een slingerend pad kan men het heiligdom bereiken, een reeks van kapellen met fresco's en een kerk. Via een trap, waarin vele fossielen van mariene herkomst zichtbaar zijn, komt men onderaan de berg. Daar ligt het zeer toeristische stadje met zijn nauwe straatjes.
De naam van deze heilige plaats is van het Occitaanse 'roc amator'; de rots van Amadour. Deze rots is in de vroege middeleeuwen uitgekozen door een Sint-Amadour als woonplaats.
Sint-Amadour leidde een kluizenaarsbestaan en wordt in een legende geïdentificeerd met Zacheüs, een leerling van Jezus. Hij is ook de man van Sinte-Veronica, met wie hij samen vanuit het Heilige Land hier naartoe vluchtte.
In de 12e eeuw werd het lichaam van Sint-Amadour nog geheel intact en onaangetast aangetroffen in een tombe in de bergwand. Het lichaam werd in de kapel gelegd waar men vervolgens op zijn wederopstanding wachtte, die echter niet kwam. Later is het lichaam door de protestanten tijdens een van de vele godsdienstoorlogen verbrand.
Rocamadour werd een zeer populaire bedevaartsplaats op de weg van Noord-Europa naar Santiago de Compostella. Veel bekende mensen kwamen naar Rocamadour op pelgrimstocht, waaronder koning Lodewijk de Heilige en Hendrik III van Engeland die in Rocamadour op wonderbaarlijke wijze genezen zou zijn van een ziekte.
Naast de tombe van Sint-Amadour is de Zwarte Madonna van Rocamadour een belangrijke reden voor een pelgrimsbezoek.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
